Jak działa drukarka laserowa – historia i współczesność

Dla drukarek laserowych protoplastami były kserokopiarki. Firma Xerox, która wymyśliła taką technikę jest również pierwszym producentem drukarki w formie laserowej. Kopiowanie dokumentu po raz pierwszy udało się w roku 1949 na specjalnie przygotowywanym urządzeniu Model A.

Natomiast pierwsza drukarka laserowa Xerox 9700 to urządzenie, które zajmowało pokój. Jednocześnie jednak charakteryzowało się dużymi możliwościami, ponieważ drukowało w rozdzielczości 300 dpi i co zaskakujące z prędkością 120 stron na minutę co współcześnie jest świetnym wynikiem.

Pierwsza masowo sprzedawana drukarka laserowa to HP Laserjet, która pojawiła się w roku 1984 i kosztowała około 3,5 tysiąca dolarów. Urządzenia miało wbudowaną pamięć i korzystało z portu RS232 C, który nie wszedł do ogólnego użytkowania. Złącze Centronics, które obecnie nadal jest znane zostało wprowadzone dopiero w urządzeniu LaserJet Plus, które pojawiło się dwa lata później i kosztowało już 4 tysiące dolarów.

Jak działa drukarka laserowa

Bęben światłoczuły jest naładowany w formie elektrostatycznej tak, że może przyciągać cząsteczki tonera. Następnie światło lasera może się odbić od wirującego lustra i pada na bęben. W tym miejscu, gdzie bęben będzie miał zmieniony ładunek elektrostatyczny toner nie będzie mógł się przyklejać. W ten sposób na bębnie tworzy się obraz, który następnie przenoszony będzie na kartkę.

W drukarce kolorowej mamy cztery lasery, które wykonywać będą podobny proces. To jednak nie wystarczy, ponieważ jeśli cząsteczki mają być związane trwale z papierem trzeba będzie dodatkowo używać jeszcze wysokiej temperatury przy użyciu fusera, który jest w drukarce i wysoką temperaturą niejako wprasowuje toner w kartki. Właśnie w ten sposób pojawia się możliwość przygotowywania trwałego wydruku, który będzie zgodny z założeniami.